Wskazania do domowej wentylacji mechanicznej

Skierowanie do domowego leczenia respiratorem może otrzymać pacjent, który był hospitalizowany, ale już nie musi przebywać na oddziale ani w zakładzie sprawującym całodobową opiekę nad chorym. Jednocześnie cierpi na przewlekłą niewydolność oddechową i wymaga stosowania okresowej albo ciągłej wentylacji mechanicznej oraz stałego specjalistycznego nadzoru lekarza, rehabilitacji i profesjonalnej pielęgnacji.

Wentylacja mechaniczna respiratorem w warunkach domowych może być stosowana u pacjentów z takimi chorobami jak:

1. choroby nerwowo-mięśniowe:
• miopatie,
• dystrofie mięśniowe (Duchenne’a, Beckera),
• rdzeniowy zanik mięśni (SMA),
• stwardnienie zanikowe boczne (SLA),
• stany po poliomyelitis (choroba Heinego-Medina),
2. choroby ośrodkowego układu nerwowego:
• zespół hipowentylacji pochodzenia centralnego (tzw. klątwa Ondyny),
• uszkodzenia naczyniopochodne,
3. choroby ściany klatki piersiowej:
• kyphoscolioza (skrzywienie kręgosłupa),
• inne deformacje klatki piersiowej,
• stany po operacjach płuc i klatki piersiowej,
4. choroby płuc i oskrzeli:
• przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP),
• zwłóknienie płuc,
• pylica,
• sarkoidoza,
5. choroby metaboliczne:
• mukowiscydoza,
• choroba Pompego,
6. choroby i stany po urazie kręgosłupa i rdzenia kręgowego (szczególnie w odcinku szyjnym),
7. zespół hipowentylacji otyłych (zespół Pickwicka),
8. niewydolność krążeniowa,
9. różne zespoły wad wrodzonych,
10. wybrane przypadki z zakresu medycyny paliatywnej,
11. bezdech senny (szczególnie pochodzenia centralnego, ale też niektóre w przypadkach bezdechu obturacyjnego).

Do wentylacji mechanicznej mogą też być skierowani chorzy oczekujący na przeszczep serca lub płuc.